Schilderweek op Monte do Casarão

Monte do Casarão is een kleinschalig, toeristisch familiebedrijf met Nederlandse eigenaren. De 35 hectare grote voormalige eucalyptusplantage ligt in de Alentejo, in zuidwest Portugal, in de driehoek São Teotónio, Odemira en Saboia, niet ver van de Atlantische Oceaan.
Monte do Casarão ligt midden in de natuur, ver weg van de bewoonde wereld. De toegangsweg is de laatste 2,5 kilometer onverhard.

Niet voor de eerste maal beleeft de Vrije Kunstgroep Almere (VKA), onder begeleiding van kunstenares Jenny Helder hier een creatieve én ontspannende schilderweek.

• Fotoreportage Monte do Casarão
• Kaart van de omgeving
  

Op de linkeroever van de Taag: Almada

Video Ramalha-Almada-Cacilhas te voet en per pont over de Taag naar Lissabon

'De fraaiste binnenkomst in Lissabon is vanaf de andere kant van de Taag (Teju)'. Aldus onze reisgids. Dus nemen we de trein tot Pragal, en daarna de Metro (beter: tram) naar halte Ramalha, midden in de stad Almada.
Rugzakken om en wandelend langs de rivieroevers naar Cacilhas. Want daar vind je de aanlegsteiger van de veerpont richting Lissabon.

• Fotoreportage Almada
• Kaart Almada
  

Video Lissabon: Alfama en Castelo de Sao Jorge

Twee en een halve dag brengen we door in en om Lissabon. Ons appartement, midden in de Middeleeuwse wijk Alfama, ligt op nog geen 50 meter van het Fado-museum, dus daar gaan we uitgebreid kijken. In Alfama kun je minstens één ding heel goed: verdwalen. Toch zijn we erin geslaagd het kasteel van São Jorge, net noord van de wijk, te bezoeken.
De tweede dag wandelen we lekker op en neer naar Santa Maria de Belém: twee keer 8,5 kilometer. Zonder rugzak, dat wel. Belém is (net als Lissabon zelf) erg toeristisch, maar het is allemaal veel minder extreem dan - bijvoorbeeld - Amsterdam. De Torre de Belém en het Klooster der Hiëronymieten zijn in elk geval meer dan de moeite waard. Plus, uiteraard, de wandeling, die onder de 25 aprilbrug door gaat.

(Vanwege de soms wel erg beknopte Nederlandse versie is hier meermalen gelinked naar de Engelse Wikipedia)

Coimbra, dé universiteitsstad van Portugal

Coimbra staat te boek als de oudste universiteitsstad van Portugal. Kanttekening: de universiteit verhuist in de eerste eeuwen van zijn bestaan enkele malen heen-en-weer van en naar Lissabon.
Ook een van de oudste en fraaiste universiteitsbibliotheken ter wereld staat hier. Wel treurig dat de drommen toeristen - dus ook wij - er in no-time doorheen worden gejaagd: je krijgt 5 minuten per etage, en op de mooiste van de 3 verdiepingen is fotograferen ten strengste verboden.
Maar toch: indrukwekkend allemaal.

Minder leuk - zelfs een tikje dreigend: de enorme bosbranden die op dat moment vlak in de buurt van de stad woeden. Je ziet de rook over Coimbra trekken. En ook je longen merken het, als extraatje bovenop de sterke luchtvervuiling door het drukke verkeer.

• Met de trein van Lissabon, via Entroncamento naar Coimbra
• Fotoreportage Coimbra
• Kaart Coimbra

Porto

Porto, Portugals tweede stad. Gelegen aan de rivier de Douro. Een stuk minder toeristisch dan Lissabon, en dat is best prettig. De oude (vissers)havenwijk in het centrum geldt als Werelderfgoed. En aan de andere kant van de rivier liggen de Portwijnen te rusten tot ze optimaal zijn voor consumptie. O ja: ook al lopen er nog zoveel toeristen selfies te maken, mis het station van São Bento niet!

>> Fotoreportage Porto
>> Kaart Porto

Santiago de Compostella

...wie kent dit eindpunt van de Pelgrimsweg (Jacobsweg) niet? Althans van naam. Wij hebben de 'highlights' van de stad bekeken (we hadden er enkele uren de tijd voor). Ooit zijn we van plan geweest de hele route naar Santiago de Compostella te wandelen. Maar uiteindelijk is het de E8 van Hoek van Holland naar Wenen geworden. Nu beginnen we er niet meer aan: de route naar Santiago wandelen is teveel hype. Op sommige stukken schijnt het bijkans drukker te zijn dan in de Kalverstraat.
Leuk - maar ook een tikje 'embarrassing' zijn de 'congratulations' die we, onze rugzakken torsend, te horen krijgen. We hebben het misverstand uiteraard snel gecorrigeerd. Hoewel de eerder genoemde E8 op heel wat plekken parallel loopt aan (Duits-Oostenrijkse) routes naar Compostela.

>> Fotoreportage Santiago de Compostella
>> Kaart Santiago de Compostella

A Coruña

Op de noordwestpunt van Spanje, tegen de Atlantische Oceaan ligt A Coruña. De stad hoort bij Galicië, net als Santiago de Compostella. Voor ons niet meer dan een pleisterplaats. Een drukke pleisterplaats, geteisterd door uitlaatgassen. Maar goed, we hebben er de zon aan de Oceaan zien ondergaan en dat was een fraai gezicht.

>> Fotoreportage A Coruña
>> Kaart A Coruña

Van A Coruña naar Bilbao

Van Saboia tot A Coruña heet ons transportmiddel: trein. Geen hogesnehleidslijnen. Die rijden er ook in Spanje en Portugal, in tegenstelling tot Nederland (quizvraag: waar doet 'Fyra' je aan denken?).
Na A Coruña wordt dat de bus. Openbaar lange-standsvervoer, onder andere met het ons vertrouwde Flixbus.
Maar eerst rijden we langs de kust naar Bilbao. Met de Spaanse ALSA. En dat viel niet tegen: mooie route, comfortabele bus, stipt op tijd, en alle voorzieningen die een mens zich wensen kan. Bijna 550 kilometer voor nog geen €80 met zijn tweeën.

>> Kaart van de route tussen A Coruña en Bilbao

Bilbao en Guggenheim

Voor ons is Bilbao de stad voor een bezoek aan het Guggenheim-museum. Maar ook voor het overige blijkt deze grootste stad van Spaans-Baskenland boven verwachting de moeite waard. Een heer (of dame) van stand! Probleem: het lukt niet om kaartjes voor het museum in de voorverkoop te bemachtigen. Dan maar in de rij, op zondagochtend tegen 10 uur. Dat valt dus
dubbel mee. Niet alleen staan we om 10 over 10 binnen....maar nog gratis ook! Het museum bestaat deze maand (oktober 2017) 20 jaar, en iedereen - ook wij - heeft gratis toegang dit weekend. Ook de drukte valt nog eens reuze-mee. Pas rond 19 uur zoeken we de uitgang weer op. Dat zegt iets, toch?

>> Fotoreportage Bilbao
>> Kaart Bilbao

Bordeaux, La belle endormie

Bordeaux, de schone slaapster. Als we 's morgens aan de wandel gaan lijkt dat te kloppen. Maar in de loop van de dag wordt het drukker, en blijkt Bordeaux een bruisende stad.
Met de nodige toeristen - daar doen ze erg hun best voor. Maar vooral met heel veel studenten, en dat geeft een 'jeugdige sfeer'. 'Le port de la lune', het geheel van wijken, oud en nieuw, aan de bocht van de Garonne waar ooit de (drukke) haven lag, is Unesco-werelderfgoed. Niet altijd een beauty (al dan niet sleeping), maar wel op en top Frans, met een mediterrane touch (ook al ligt de stad aan de Golf van Biskaje, ofwel: de Atlantische Oceaan).

>> Fotoreportage Bordeaux
>> Kaart Bordeaux